Եթե իմանայինք այս ստեղծագործության հեղինակին, կգրկեինք նրան։
«Ցանցի ընդարձակության մեջ ինչ-որ կերպ աչքս ընկավ մի երիտասարդ տղայի հարցին, ասում է՝ կանայք, փողից ու ղալմաթից բացի ուրիշ բան ձեզ պե՞տք է կյանքում»:
Կարծում եմ՝ գոնե հողաթափեր գցեք, բայց իմ պատասխանը անկեղծ կլինի։
«Սիրելի տղամարդ, գիտե՞ս, թե ինչ եմ ուզում: Ես ուզում եմ կայունություն, վստահություն ապագայի նկատմամբ, վստահություն իմ ընտրության նկատմամբ։ Ինձ սիրո մասին դատարկ խոսքեր պետք չեն, ես ուզում եմ դա տեսնել գործողությունների, ծրագրերի մեջ։
Եվ ես ուզում եմ այնտեղ լինել ոչ թե երկրորդ տեղում: Ուզում եմ վստահ լինել, որ երբ հիվանդանամ, դու ինձ կօգնես, և չես շպրտելու բարկություն ու ձեռքերդ թափահարես։ Ես ուզում եմ իմանալ, որ կարող եմ թույլ տալ ձեզ գնալ ցանկացած վայրում և չանհանգստանալ ձեր վզից կախված այլ տիկնանց համար: Ինձ կոնկրետություններ են պետք, ոչ թե քո ճգնաժամը, անցումային տարիքը, պատասխանատվություն կրելու չկամությունը։
Ես ուզում եմ ամուսնանալ, այլ ոչ թե սպասել, մինչև դուք փակեք վարկերն ու պարտքերը կամ գնաք աշխատանքի մեկ տարի: Ես չեմ ուզում երեխաներին բացատրել, որ հայրիկը ճգնաժամ է ապրում, և նա լքել է ընտանիքը, որպեսզի դա հաղթահարի: Ես չեմ ուզում տասը տարի հետո հասկանալ, որ կյանքն իզուր է ապրել։
Ես հավանություն չեմ ակնկալում ձեր մորից, ընկերներից կամ շանից: Ինձ պետք է, որ դուք արթնացնեք մարդուն, այլ ոչ թե փողն ու փողը:
Եթե դու նվնվացող ես ու վախկոտ, ապա եթե քո շալվարը առնվազն 25 սանտիմետր է, իսկ դրամապանակիդ մեջ միայն դոլար կա, դու անտառով կանցնես։ Ինձ իսկական տղամարդ է պետք, ոչ թե լիքը դրամապանակով քայլող ծովաբողկ։
Ես ամեն ինչ ունեմ»։
