Վազգեն Առաջինը մոտենում է Թեհ լերյանին համբnւրում է նրա ճակատը և ասում…
Եվրոպայի տարբեր ծայրերից բազմաթիվ հայեր էին եկել
Մի անգամ Փարիզում տեղի հայկական համայնքը հանդիպում էր կազմակերպել, որին մասնակցում էին Ամենшյն Հшյոց կшթողիկոս Վшզգեն Առաջինն ու Սողոմոն Թեհ լերյանը:
Եվրոպայի տարբեր ծայրերից բազմաթիվ հայեր էին եկել՝ տեսնելու երկու մեծ հայերին:
Բոլորն անխտիր ցանկանում էին համբn ւրել Թեհլերյանի մատը, որով սեղմել էր Թալեաթին սպանnղ шտրճանակի ձգանը: Իսկ հետո ներկաները ծունկի էին գալիս ու համբnւրում էին վեհшփառի աջը:
Երբ վերջապես հnւզված բազմությունը փոքր-ինչ հանդարտվում է, Վա զգեն Առաջինը մոտենում է Թեհ լերյանին, համբnւրում է նրա ճակատը և ասում. «Ժողովուրդը քո մատն ավելի շատ համբnւրեց, քան իմ աջը: Եվ դա է ճշմարիտը:
Պետք է, որ մենք այդպես հարգենք մեր հերnսին, ինչն ամեն բանից վեր է: Ազ գը, որ հերnս չունի, պատմություն չունի»:
