Անկախ նրանից, թե երեխան սոված է, հոգնած, թե այլ բան է ուզում, նա սրտաճմլիկ աղաղակներ է արձակում: Դա նրան հասանելի միակ միջոցն է ուշադրություն գրավելու: Հաճախ երեխայի մոտ են մնում հայրիկները կամ տատիկները, որոնց մոտ երեխաների լացը չի դադարում:
Դա նրա համար էր, որ փոքրիկին միայն մայրն է հարկավոր:
Այս հրաշք փոքրիկը 3 ամսական էր, երբ մայրը ստիպված պետք է տանից դուրս գար և երեխային ստիպված հայրիկը պետք է հետևեր: Երբ մայրիկը բացակայում էր, փոքրիկը սկսեց լաց լինել:
Թեթև ճիչը շուտով վերածվեց աղաղակող լացի: Հայրը փորձեց բոլոր հնարավոր միջոցները նրան հանգստացնելու համար, սակայն երեխան չէր հանգստանում:
Հենց այդ ժամանակ նա հիշեց մի դրվագ, երբ այլ ընտանիքում էր ականատես եղել: Այնտեղ փոքրիկ աղնակը լաց էր եղել և հայրիկը լվացի զամբյուղից հանել էր մայրիկի կեղտոտ վերնաշապիկը և տվել երեխային ու երեխան անմիջապես հանգստացել էր:
Բանն այն է, որ հագուստը, որը մենք հագնում ենք, պահպանում է մեր հոտը։ Եվ երբ երեխան զգում է իր մայրիկի յուրահատուկ հոտը, նրան թվում է, որ նա կողքին է: Եվ նա որոշեց փորձել՝ հանեց կնոջ կեղտոտ վերնաշապիկն ու տվեց երեխային:
Դուք պարզապես պետք է տեսնեիք, թե ինչ տեղի ունեցավ: Նա դեմքին է սեղմում մոր վերնաշապիկը և հոտոտում:
