Ամեն տարի գարնանը Խորվաթիայի Բրոդսկի փոքր գյուղի բնակիչները անհամբերությամբ սպասում են մարտի 25-ին։ Հենց այդ ժամանակ էլ տեղի է ունենում հերթական հրաշքը ՝ տաք երկրներից դեպի իր սիրելի Մալեն վերադառնում է արագիլ Կլեպետանը։ Եվ այսպես, արդեն 16 տարի:
Մի անգամ, 22 տարի առաջ, Մալենին վիրավորել է Իտալիայից եկած որսորդը:
Տեղի բնակիչները թռչունին օգնեցին, առողջացրեցին, սակայն այն երբեք չկարողացավ թռչել:
Թռչունին իր տուն տարավ տեղի դպրոցի պահակ Ստեփան Ֆոկիչը:
Նա Մալենի համար գոմում առանձին տեղ է սարքել, իր հետ տանում է ձկնորս, իսկ ձմռանն էլ տուն է տանում, որպեսզի չմրսի:
Հետո տանիքին տղամարդը բույն է սարքել, որպեսզի Մալենան իրեն լիարժեք զգա։ Եվ մի անգամ բույնում հայտնվել է ևս մեկ արագիլ, որին անվանում էին Կլեպետան: Իսկ Մալենան ձու հանեց և դուրս բերեց իր առաջին ձագերին։ Դրանից հետո հավատարիմ արագիլը ամեն տարի վերադառնում է իր սիրելի կնոջ մոտ:
Որպեսզի արագիլների համար հեշտ լինի, տղամարդն ամեն օր նրանց բույն է տանում ձուկ, գյուղի տղամարդիկ էլ ձկնորսությունից արագիլներին բաժին են հանում, դա արդեն ավանդույթ է:
